niedziela, 19 maja 2024

Newsroom

Podsumowanie tygodnia: Problem głównie skarbowy

Emil Szweda | 18 sierpnia 2023
Rentowność amerykańskich obligacji skarbowych – ale tylko trzydziestoletnich – wyznaczyły nowe maksima trendu, lecz pod koniec tygodnia wróciły pod dawny szczyt. To kluczowe dni dla rynku obligacji. Kontynuacja wyprzedaży oznaczałaby nie lada kłopoty.

Dziesięciolatkom do wyrównania szczytu z października zabrakło zaledwie 1 pkt bazowego i biorąc pod uwagę, że przez miesiąc rentowność wzrosła o 60 punktów, nie można mówić o przypadkowym miejscu zatrzymania rajdu. Trzydziestoletnie papiery poprawiły szczyt o 2 pkt, ale nie zdołały go utrzymać, choć w piątkowe popołudnie walka wciąż trwała. Rentowność krótszych serii także rosła, ale znacznie wolniej, więc skala inwersja krzywej rentowności zaczęła topnieć, co może jednak przybliżać samą recesję (na to wskazują analogie z przeszłości) lub przynajmniej rynkowe turbulencje. 

Rentowność obligacji korporacyjnych w USA, choć oczywiście także rośnie, to jednak do szczytów z października droga jest jeszcze daleka (ok. 40 pkt w przypadku obligacji z ratingiem BBB, a więc inwestycyjnym; te o ratingu spekulacyjnym drogę mają jeszcze dłuższą) – spread między obligacjami firm i skarbu zacieśnia się, co może wskazywać, że inwestorzy mimo wszystko lepiej oceniają sytuację finansową przedsiębiorstw niż rządu. A właściwie rządów. I jest w tym logika.

Jeśli spojrzymy na sekwencję zdarzeń od wybuchu poprzedniego kryzysu, otrzymamy nieco pełniejszy obraz sytuacji. W 2009 r. zadłużenie budżetów, w gruncie rzeczy na całym świecie, z nielicznymi wyjątkami, skokowo wzrosło. Rynki finansowe wystraszyły się konsekwencji, czego przejawem był kryzys grecki, z czasem rozszerzony na kraje PIGS. Margio Draghi, ówczesny prezes EBC, zrozumiał powagę sytuacji i wypowiedział słynne „whatever it takes”. Eksperyment ze skupem obligacji udał się aż za dobrze, bo rządy nie redukowały zadłużenia. Ono wciąż rosło dzięki niskim stopom, a wybuch pandemii pociągnął kolejny nieoczekiwany wzrost wydatków, deficytów i zadłużenia, na który rynki pozwoliły, bo to w 2020 r. rentowności obligacji osiągały najniższe poziomy. Niektóre kraje wykorzystały sytuację do emisji długoterminowego długu przy bliskim zera oprocentowaniu, inne chciały być jeszcze sprytniejsze i stawiały na krótkie, jeszcze tańsze, papiery, które obecnie trzeba jednak już rolować po znacznie wyższym koszcie. W tym samym czasie zarówno banki (za sprawą nowych regulacji, ale i doświadczeń z kryzysu) oraz korporacje zmniejszały skalę zadłużenia (tym ostatnim pomogła inflacja i wzrost marż oraz zasilenie gospodarek gotówką rozdawaną przez rządy). Obecnie kłopoty mają więc ci dłużnicy, którzy przesadzili z pożyczaniem pieniędzy, ponieważ ulegli złudzeniom, że niskie stopy utrzymają się długo. (Zresztą banki centralne mają w tym udział, najpierw zapewniały wszak o przejściowej inflacji, później z opóźnieniem podnosiły stopy). Rządy mogą pozwolić sobie na nieroztropność, bo politycy nie ponoszą odpowiedzialności finansowej za zarządzanie publicznym długiem. W sektorze prywatnym sprawy mają się zupełnie inaczej.

Konsolidacja po pierwszej fali wyprzedaży długu trwała rok, między marcem 2021 i marcem 2022 r. Obecna utrzymuje się od dziesięciu miesięcy, więc rozstrzygnięcia są blisko. Na wykresach sytuacja wygląda źle. Gdyby doszło do trwałego wybicia szczytów, rentowność długoterminowych papierów mogłaby wzrosnąć o kolejny punkt procentowy lub więcej. Ale dopóki wybicia nie ma, można też liczyć na zmianę nastawienia. Członkowie Fed z pewnością widzą, co się dzieje i być może ulżą nieco rynkowi kilkoma komentarzami. Jednak korekcyjne cofnięcie rentowności nie zmieniłoby sytuacji budżetu USA. Dałoby inwestorom tylko czas na przegrupowania w portfelach.

U nas również łatwiej zaufać emitentom z Catalyst, którzy pilnują zadłużenia, niż rządowi, który zdaje się nie liczyć z wydatkami w okresie przedwyborczej gorączki, ale rentowność naszych dziesięciolatek jest najwyższa zaledwie od pięciu tygodni. Do szczytu z października brakuje jeszcze ponad 4 punktów. Procentowych.

Więcej wiadomości o Skarb Państwa

Więcej wiadomości kategorii Komentarze

  • Podsumowanie tygodnia: Nie taki pewny rekord

    17 maja 2024
    1,924 mld zł to wartość prospektowych emisji publicznych przeprowadzonych w ostatnich 12 miesiącach i skierowanych do szerokiego grona nabywców. Do rekordu z 2017 r. brakuje 81 mln zł. Jednak znacznie więcej potrzeba, aby głębokość rynku obligacji w obrocie nawiązała do wartości sprzed lat.
    czytaj więcej
  • Raport miesięczny DM NWAI (kwiecień 2024)

    16 maja 2024
    W kwietniu obrót na Catalyst osiągnął 434,77 mln zł, czyli powyżej 12-miesięcznej średniej (431,89 mln zł) i o 41,2 proc. więcej niż w marcu.
    czytaj więcej
  • Podsumowanie tygodnia: Zmiana układu sił

    10 maja 2024
    Develia w nowej emisji dla instytucji zdołała zbić marżę o 1,1 pkt proc. w porównaniu do emisji z marca ub.r. i jednocześnie wydłużyła zapadalność nowych papierów o rok. Marvipol także z sukcesem uplasował rekordową dla siebie emisję i obniżył kupon o 1 pkt proc.
    czytaj więcej
  • RPP nie zmieniła stóp procentowych

    09 maja 2024
    Zgodnie z oczekiwaniami, Rada Polityki Pieniężnej utrzymała główną stopę procentową na poziomie 5,75 proc. rocznie.
    czytaj więcej